Poezie (e.d.).

Je kunt het echt prachtig Prisca! Blijf doorgaan met zo mooi dichten hoor!

Stop

The rhythm of the hart is steady
like it is never going to stop
Day in day out we never wonder
what the next will bring


Too busy we are, too busy with our lives
Work, school, housekeeping, a daily routine
Goals and expectations run our minds
What will they think? What should I do?


1440 minutes in a day
and we don't even stop for one
to take a breath
or feel the fresh air


Not one to feel the sunlight
which we take for granted all the time
Just stop for a minute and feel
feel deep inside and enjoy!

Geschreven door mij

Wat een mooi gedichte, en goed advies ook!

Geen mens
Heeft mij gevraagd
Toen ik nog niet bestond
Of ik het leven wel
Een mooi cadeautje vond

Ik loop alleen
Door de grote stad
Die mij misschien
Nooit heeft liefgehad

Ik gluur in kroegen
Door deur en vensterglas
En wacht... en wacht
En weet niet eens
Op wat

Als ik wat zou mogen wensen
Kwam ik in verlegenheid
Wat ik dan wel wensen zou
Een beroerde of een mooie tijd

Als ik wat zou mogen wensen
Wou ik een graag beetje gelukkig zijn
Maar zodra ik heel gelukkig was
Zou ik heimwee krijgen
Naar weer treurig zijn

Mensenkind
Waarom geloof je toch
Dat juist jou pijn
En jouw leed
De allergrootsten zijn

Wens je niets
Dom dom mensenkind
Wensen zijn alleen maar mooi
Zolang ze onvervulbaar zijn

Inderdaad bedankt Patrick!

De Bilt meldt windkracht negen
Fietsers buigen als het riet
Het regent bellen in het water
Nee, mooi ben je niet

Maar jij hebt ogen die ook kijken
Als het dondert; die niet wijken
Voor machtsvertoon of stemverheffing
Die niet alles vergelijken met wat ze eerder hebben gezien
Jouw ogen zijn zo helder
Als een landschap in de winter
Onder hoge, ijle luchten
Ieder ogenblik weer anders als een eindeloos misschien
Door zulke ogen word ik graag gezien

Een foto van de vijver
Met jou in tegenlicht
In een honderdste seconde
Verstrakt jouw gezicht

Want jij hebt lippen die niet zo makkelijk
Lenen voor een glimlach
Die nooit, om toch maar lief te lijken
Lippendienst bewijzen aan een soort gezelligheid
Nee, jouw lippen zijn onzeker
Soms een streep, dan weer teder
Steeds bereid het ijs te breken
Tot ze zomaar openbloeien
Als ontroering ze bevrijdt
Zulke lippen vragen heel veel tijd

Gaan de jaren tellen
Of telt alleen de tijd
Dat je werkelijk bij elkaar bent
Zonder onwaarachtigheid

Ik hou van armen die zich geven
In moedige gebaren
Zoveel groter dan ze lijken
Je kan mij bereiken omdat jij zulke armen hebt
Door jouw handen gaat het leven
Als ze dweilen als ze strelen
Hard en benig en geduldig
En in wezen zo onschuldig als een kind bezig met van alles
Toch zijn jouw armen nooit bezet

ik heb ook ooit eens een gedicht geschreven, het is niet mijn sterkste kant, maar soms flapt er wel eens wat uit:


Als kind is de wereld een speelparadijs,
de mooiste kleuren, en het lekkerste ijs.
tot je op een gegeven moment op eigen benen gaat staan,
dan lijkt alles opeens een waan.
Want zodra je je ogen opent en kijkt naar wat er werkelijk gebeurd,
lijkt de wereld wel door midden gescheurd.
En dan gaat de tijd ineens snel,
En denk je ‘nu weet ik het allemaal wel’
Maar roep niet te hard,
want wees allert je valt zo weer in een gat.
Leren doe je met vallen en opstaan
en op een gegeven moment moet je ook doorgaan,
En blijf vooral niet alleen naar de negatieve dingen kijken,
want er is ook veel moois op deze wereld waar je niet voor kunt wijken.
Leer de kleine mooie dingen in het leven ook goed te zien.
want dat is het belangrijkste bovendien.

Owl

Mooi gedicht vol levenslessen zeg;-).