Vragen!!! Hoe zit het nou ? Ik weet niet (meer)...

Voor iedereen die dit leest en vragen heeft betreft het astrale.

Stel uw vragen!

Ga ik mijn best doen antwoorden zo goed en correct mogelijk te geven.
Als ik het niet weet, iemand anders misschien wel!

Mvg,

Perspective

Ik heb wel een vraag over Vegetarisch zijn, ik eet zelf heel weinig vlees maar ben niet Vegetarisch. Nu heb ik mensen in mijn omgeving die dat wel zijn. Ik vind het heel goed dat ze achter bepaalde levensstandaarden staan met hart voor dieren. Maar ik kan ook begrijpen dat niet iedereen volgens die standaarden leeft.
Hoe zien ze dat hierboven? Vinden ze het een goed streven als straks iedereen vegetarisch is, vinden ze dat mensen die dat niet zijn onbewust bezig zijn? Hoe kijken ze hier tegen aan?

Ik heb overigens mijn naam verandert in Lizzy, omdat ik iets heb met die naam, en ik vind het toch wat prettiger om niet mijn eigen naam te gebruiken, hoop dat jullie dat niet erg vinden.

En dan heb ik nog wel een vraag ,

Wat is de reden dat we sommige zielen wel herkennen en anderen niet, wat zegt dit? heb je dan een grotere les af te werken met iemand, of zijn het juist de dierbaren uit anderen levens die je meteen herkent?

Ik had het zo een twee jaar terug met een vrouw, ze kwam voor het eerst haar zoontje naar de school brengen waar mijn kinderen al op zitten. We spraken niet met elkaar, maar toch dacht ik dat ik haar herkende, en toen wist ik, dat wordt een vriendin van je. En inderdaad we zijn nu hele dikke vriendinnen. Herken je elkaar echt vraag ik me dan af, of is er toch iets in het uiterlijk dat je aantrekt. Al viel me daar niet echt wat aan op die eerste keer, en later bleek ze ook wel dezeelfde interesses te hebben. dat staat niet op iemand zijn voorhoofd natuurlijk, maar misschien voel je dat dan toch aan. Of is het echt een ziel die je herkent?

En ik had het ook met onze nieuwe baas, hij kwam binnen om zich voor te stellen en ik dacht, jij bent het! Ik herkende iets, maar weet niet wat, hij lijkt niet op niemand die ik ken. Ik heb niet echt een hele grote klik met hem vind hem niet echt aardig maar toch herken ik iets.

Zou dit echt te maken hebben met elkaar herkennen uit een ander leven? of kan het ook te maken hebben met misschien toch iets herkenbaars in een uiterlijk of eigenschap die je matcht aan diegene.

En wat zal hier dan de reden van zijn dat je juist deze zielen herkent, een vrouw op een schoolplein die ik pas na jaren in mijn leven tref, en een man die mijn baas is en die ik niet heel leuk vindt. Verder herken ik niemand van mijn familie of schoonfamilie, vrienden op die manier.

En dan nog een vraag, en dan zal ik stoppen anders vraag ik teveel...

Onlangs is er een vrouw in mijn omgeving overleden aan een ernstig ongeluk, ze heeft een aantal dagen in coma gelegen en is toen overleden. Heel triest want ze liet hele kleine kinderen na. Ook al moest het dan vast zo zijn, en was het afgesproken, voor die kinderen is het op het moment erg rot.
Maar ze was donor, en toen ze overleden was en ze haar organen uit haar lichaam wilden halen bleek dat haar lichaam vol zat met tumoren. Als ze niet aan dat ongeluk was overleden dan zou ze overleden zijn aan al die tumoren.
Het zette me wel aan het denken.
Hoe zit dit nu? Wilden haar Gidsen haar pijn besparen en kreeg ze daarom toch maar dat ongeluk, anders had ze een veel langer pijnlijk ziekbed gehad, maar dat was dan waarschijnlijk toch haar afspraak geweest?

Lizzy schreef:

Hoe zien ze dat hierboven?

Naar wat ik heb begrepen, prima. Begrip voor ieder in welke fase dan ook.
Alles bezield wordt bijgestaan in overgang. Dieren zijn bezield.
En zijn heel vergevingsgezind en begripvol. Begrijpen naar mijn idee beter in gevoel en intuitie hoe 'alles' verloopt.
In lijn met het grotere plan.

Lizzy schreef:

Vinden ze het een goed streven als straks iedereen vegetarisch is, vinden ze dat mensen die dat niet zijn onbewust bezig zijn? Hoe kijken ze hier tegen aan?

Ze willen graag dat wij zelf bepalen wat wij willen. Hebenes melde ooit: Het verlangen voor een ander is het ontkennen van hun Zijn.
Daarmee maakt hij voor mij duidelijk dat dus ook alle begeleiding niet sturend is en dus puur begeleidend is.
Begeleidend in jouw gekozen pad, dieren etend, of niet.

Mijn angst was omtrend dat dat ik ooit vergeving zou gaan willen vragen aan elk stukje dier dat ik gegeten heb.
Compleet onrealistisch en dus ook niet wat het is.
De meningen van Zielen over hun achtergelaten lichaam zouden waarschijnlijk menig twijfelend vegetarier doen omslaan.
Hoop dat dit het iets verduidelijkt.


Je bent een Ziel, je hebt een lichaam, je leeft eeuwig,

Perspective

Lizzy schreef:

En dan nog een vraag, en dan zal ik stoppen anders vraag ik teveel...

Onlangs is er een vrouw in mijn omgeving overleden aan een ernstig ongeluk, ze heeft een aantal dagen in coma gelegen en is toen overleden. Heel triest want ze liet hele kleine kinderen na. Ook al moest het dan vast zo zijn, en was het afgesproken, voor die kinderen is het op het moment erg rot.
Maar ze was donor, en toen ze overleden was en ze haar organen uit haar lichaam wilden halen bleek dat haar lichaam vol zat met tumoren. Als ze niet aan dat ongeluk was overleden dan zou ze overleden zijn aan al die tumoren.
Het zette me wel aan het denken.
Hoe zit dit nu? Wilden haar Gidsen haar pijn besparen en kreeg ze daarom toch maar dat ongeluk, anders had ze een veel langer pijnlijk ziekbed gehad, maar dat was dan waarschijnlijk toch haar afspraak geweest?

Je geeft zelf al enigzins antwoord. En een helderder antwoord betreft wat haar begeleiding wil(de) of wat de afspraken waren heb ik natuurlijk geen idee van. Ik kom er wel deze laatste 2 weken meerdere keren achter dat het altijd loopt zoals we zelf wilden.
Zelfs als we dat zelf niet zien/snappen.

Een andere mogelijkheid is dat ze een keus had, ongeluk (snel), ziekte (langzaam), beide aanwezig, keuze (bewust of onbewust) bepaald uitkomst.
Voordat ze begon aan haar leven kan ze hebben afgesproken dat als ze zelf tegen die tijd eigenlijk nog wilde blijven dat ze dan haar 'zieke' pad zou belopen. Verschillende variaties zoals een goede bestemming voor de kinderen kunnen haar hebben doen vertrouwen in een snel (ongeluk) overgaan.

Ook bestaat het dat zij vroeg is vertrokken omdat haar kinderen/omgeving het nodig hebben het zonder moeder te doen. Keuzes. Oneindigheid.

Alle lastigheden hiermee zijn er enkel omdat er voorlopig nog veel mensen zullen zijn met het perspectief dat dood, dood is, en dat ze nu hun dierbare kwijt zijn.

Persoonlijk vind ik het werkelijk ongelooflijk dat WIJ (zielen) zelf niet geloven in onze onsterfelijkheid en volledig onszelf kunnen kwijtraken als een dierbare terug naar huis gaat. Ik heb al moeite met mensen condoleren, ik wil liever feliciteren en zeggen: Yay, ze/hij is thuis! Feestje!!

-Perspective

Bedankt voor je antwoorden Perspective.
Ik heb er zeker iets aan.

Nu heb ik gelijk weer een vraag. We zijn een week op vakantie geweest. En ik vind het leuk hoor, lekker eruit, even een andere omgeving. De laatste dag wilde mijn dochter eigenlijk al naar huis, ze miste de kat en haar kamertje. En om eerlijk te zijn was het mijn man en mij ook al wel weer best. Niet dat we het niet leuk hebben gehad, dat zeker wel, maar toch wil ik dan graag naar huis. We hebben na zo een week niet echt iets dat erge heimwee te noemen is maar toch wil ik graag naar huis. Mijn man en ik hadden het er zo over van wat zal dat nu zijn. Kunnen we soms niet loslaten? Iedereen in onze omgeving houdt van verre reizen en lang weg, maar wij dus niet. Misschien heeft het echt met loslaten te maken maar ik ben eigenlijk niet zozeer gehecht aan spullen, maak me ook niet druk of er post is of wat dan ook als we weg zijn. Misschien is het juist goed en zegt het dat we ons thuis ook goed kunnen ontspannen?
En natuurlijk is eidereen anders en heeft een ander karakter.
Maar toch vraag ik me af, hoe leggen ze heimwee hierboven uit?

Ik hoop toch niet dat het graag naar huis willen ook zo is als ik overleden ben, dan ben ik natuurlijk pas echt thuis, en zal het verlangen naar het aardse huis hoop ik weg zijn.

Maar ik vraag me toch af, wat is dat nu, heimwee, en wat zeggen de Gidsen daarover?

Lizzy schreef:

Bedankt voor je antwoorden Perspective.
Ik heb er zeker iets aan.
...

Maar ik vraag me toch af, wat is dat nu, heimwee, en wat zeggen de Gidsen daarover?

Gelukkig en graag gedaan.

Hmm, heimwee, Loes heeft er volgens mij ooit iets over geschreven (boek) maar kan me niet letterlijk herinneren wat wat enzo.
Hmmmmpf, denke, denke..

Here goes my try....
Wat de Ziel niet kent, kan hij/zij niet herkennen, heimwee is een gemis naar iets bekends/gewends.
Neemt voor mij niet weg dat ik prima op vakantie kan Zijn en mezelf een heimwee gevoel kan geven door aan thuis te denken of aan mijn katten thuis.
Een spontaan heimwee gevoel kan ook inhouden dat het tijd is om terug te gaan. Voor wat voor reden dan ook.
Vaak worden de redenen duidelijk als we de stroom volgen.
Ipv erover te oordelen en te besluiten niet te volgen wat er wordt gevoeld. (wat de meeste doen volgens mij)
We kunnen enkel voor onszelf in de gaten houden of er meer hints te herkennen zijn, wat nog meer die dag ? wat viel op ?
Was er misschien al iets speciaals ? Vielen er andere dingen op zijn plaats toen je het gevoel wel volgde ?
Zoveel dingen die ik niet kan beantwoorden ! :)Vogel het uit!
Mogelijkheden tot in de oneindigheid, want dat is wat we Zijn.

Hoop dat het een de boel evengoed een beetje beantwoord ?!?


Liefs,

Perspective

(edit: Welkom terug van je vakantie!!!!!)

Hoi Lizzy,

Ik ben zo vrij om ook te reageren.

Wanneer anderen wel willen reizen en lang van huis willen is dat prima. Jij hebt die behoefte niet zo en dat is ook goed ! Doe vooral wat voor jou / jullie goed voelt.
Veel mensen raken in hun vakantie ook een beetje van slag omdat ze dan hun gewone dagelijkse ritme en bezigheden even kwijt zijn, dus het is anders dan thuis. Misschien dan toch even het onbekende in gevoel ?
Veel mensen menen ook dat vakantie GENIETEN moet zijn...welnu , dat is natuurlijk lang niet altijd zo. Ook tijdens je vakantie heb je wel eens een dag , of meerdere, dat je je niet zo in je hum voelt. Daar schrikken soms mensen best van...ik hoor toch te genieten ?? Daarna wordt het soms een geforceerd genieten, wat dan eigenlijk geen genieten meer is.
Thuis...dat is je veilige haven, de plek waar je je prettig voelt , daar is je aardse zijn, daar zit ook je trilling in en je energie. dat is op een vakantieplek even anders.
Bovendien worden mensen zich , juist op hun vakantie, soms bewust van zorgen en moeilijkheden.


Hoe dan ook, je hebt een fijne vakantieweek gehad, beter een korte vakantie die leuk was dan een lange te forceren toch ?

Liefs van Ineke.

Had even een foute route gekozen om te reageren, daarom kwam ik als gast binnen, maar ik ben echt wel geregistreerd hoor !

Liefs voor allen,

Ineke.

Ineke Gerritsen schreef:

Had even een foute route gekozen om te reageren, daarom kwam ik als gast binnen, maar ik ben echt wel geregistreerd hoor !

Liefs voor allen,

Ineke.

Niets fout aan hoor!
Zag meteen dat jij het was.

Hahha.

Bedankt voor jullie antwoorden Perspective en Ineke!

ik las van de week een boek, en daar las ik deze zin..

Heb de moed om jezelf in alle zaken voorop te stellen, want alleen dan is het mogelijk om in volledige harmonie met een ander samen te gaan. Er bestaat maar 1 relatie en dat is de relatie tussen jouw en jezelf.

Dit vond ik weer iets om over na te denken. Natuurlijk moet je goed voor jezelf zorgen, maar als jezelf niet in orde bent, kun je een ander soms toch nog wel helpen? Ik zal het dus vast helemaaal niet goed doen want ik stel mezelf bijna nooit voorop. Hoe zien jullie dit?

Ik ben niet gezond, ik heb een ziekte en daar komen best wel veel klachten bij, ik ben er verder wel heel positief over, en ik ben er van overtuigd dat het niet voor niets op mijn pad is. Ik doe het er verder mee en heb er vrede mee, maar het vervelende is dat er soms een gevoel in me is, dat er iets anders is wat ze over het hoofd zien. Mijn ziekte heeft vrij algemene klachen als moeheid en zwakte die bij vele dingen in te delen zijn en ook met vele dingen samen kunnen gaan. Ik kan dat niet helemaal rijmen met de positieviteit die ik heb, en het is een vaag onderbuikgevoel dat soms even weg is en dan weer terugkomt.
Soms denk ik, je bent gewoon misschien onbewust toch bang dat je iets ernstigers hebt waar je niet lang bij leeft, maar het is gewoon enkel dit wat je nu hebt, en soms denk ik, die stemmetjes zijn er niet voor niets blijf allert, misschien is er echt iets waar je niet voor niets dat gevoel door hebt.

Ik heb ook altoijd het gevoel dat ik niet oud wordt, maar waar dat dan vandaan komt? Zou dat iets uit een ander even zijn, of is dat wel een voorgevoel?

Lizzy schreef:

ik las van de week een boek, en daar las ik deze zin..

Heb de moed om jezelf in alle zaken voorop te stellen, want alleen dan is het mogelijk om in volledige harmonie met een ander samen te gaan. Er bestaat maar 1 relatie en dat is de relatie tussen jouw en jezelf.

Dit vond ik weer iets om over na te denken. Natuurlijk moet je goed voor jezelf zorgen, maar als jezelf niet in orde bent, kun je een ander soms toch nog wel helpen? Ik zal het dus vast helemaaal niet goed doen want ik stel mezelf bijna nooit voorop. Hoe zien jullie dit?

Hoi Lizzy,

Zorgen voor jezelf...het belangrijkste wat er is.
Jarenlang stelde ik de ander altijd op de eerste plaats. Ik zelf stond helemaal onderaan, op de allerlaatste plaats. Dat ging jarenlang goed, totdat ik mezelf daarin flink tegenkwam en o.a. middels een burnout gestopt werd. Daar heb ik heel veel van geleerd.
Je bent het als het ware verplicht om heel goed voor jezelf te zorgen, je bent verantwoordelijk voor je eigen Zijn, net zoals een ander dat ook is voor zichzelf!
En nee, dat is dus niet egoistisch ! Je mag een ander best helpen, als het uit Liefde, Naastenliefde gaat.
Je kunt je afvragen WAAROM zet ik die ander op de eerste plaats ? Vind ik zelf dat Ik het niet verdien, heb je niet genoeg eigenwaarde en respect voor jezelf ? Of..help je de ander omdat je zo graag lief en aardig gevonden wilt worden ? Dat is dan een valkuil !
O ja hoor, je kunt die ander ook helpen als jezelf beroerd bent, maar gezond en verstandig is dat niet !
Hou van jezelf, respecteer jezelf om wat en wie je bent. Probeer GEZOND om te gaan met een ander helpen.
Bovendien kun je , door de ander te veel te helpen en hem/haar misschien zelfs alles uit handen te nemen,. de ander zijn/haar levenslessen ontnemen.
Ik weet niet of je bekend bent met de boeken van Loes ?
Daarin wordt het onderwerp "Zorgen voor jezelf "uitvoerig beschreven.
Zeker...er is moed en lef voor nodig om jezelf op de eerste plaats te zetten, maar het levert je heel veel op !
Ik wens je dus die moed en lef van harte toe !

Liefs van Ineke.

Lizzy schreef:

Ik ben niet gezond, ik heb een ziekte en daar komen best wel veel klachten bij, ik ben er verder wel heel positief over, en ik ben er van overtuigd dat het niet voor niets op mijn pad is. Ik doe het er verder mee en heb er vrede mee, maar het vervelende is dat er soms een gevoel in me is, dat er iets anders is wat ze over het hoofd zien. Mijn ziekte heeft vrij algemene klachen als moeheid en zwakte die bij vele dingen in te delen zijn en ook met vele dingen samen kunnen gaan. Ik kan dat niet helemaal rijmen met de positieviteit die ik heb, en het is een vaag onderbuikgevoel dat soms even weg is en dan weer terugkomt.
Soms denk ik, je bent gewoon misschien onbewust toch bang dat je iets ernstigers hebt waar je niet lang bij leeft, maar het is gewoon enkel dit wat je nu hebt, en soms denk ik, die stemmetjes zijn er niet voor niets blijf allert, misschien is er echt iets waar je niet voor niets dat gevoel door hebt.

Ik heb ook altoijd het gevoel dat ik niet oud wordt, maar waar dat dan vandaan komt? Zou dat iets uit een ander even zijn, of is dat wel een voorgevoel?

Hoi Lizzy,

Dat herken ik zo wat je beschrijft ! Wat je gezondheid betreft mag en moet je natuurlijk altijd alert blijven.
Als je ook maar enigszins het gevoel hebt " er zou meer aan de hand kunnen zijn? " is het misschien een goed idee om bij een arts een second opinion te vragen ? Niet omdat er meer aan de hand ZOU zijn, maar om je onrust en twijfel weg te nemen.?
In ieder geval zou ik met je behandelend arts bespreken waar je af en toe aan denkt.

Ja, soms kunnen mensen heel duidelijk een vast gegeven in hun hoofd hebben..ergens een voorgevoel van hebben. Misschien kan het ook te maken hebben met je intuitie. Ik weet het niet....het kan een probleem worden als je je helemaal laat leiden door dit gevoel.
Probeer het los te laten en je leven te aanvaarden zoals en zolang het komt .

Heb je er wel eens aan gedacht om eens op consult te gaan bij Loes ?
Zij zou je wellicht heel goed kunnen helpen bij de dingen waar je tegenaan loopt. Ik kan het je, uit ervaring, van harte aanraden !

Liefs van Ineke.

Bedankt voor je antwoorden Ineke.
Ik heb er echt wat aan! Thanks!
Ik heb Loes wel een aantal keer gezien op zo een avond, en toen ook boodschappen gehad waar ik zeker iets aan had. Maar in zo een zaal is natuurlijk weer anders dan een persoonlijk consult. Ik zou graag een keer een consult bij Loes willen, maar ik rij geen auto, met de trein zit ik er ook wel redelijk snel, maar ik weet niet of ze dicht bij het station woont, want lopen kan ik ook niet heel erg best. Opzich kan ik dan wel een taxi of bus proberen te nemen, maar dan moet ik eerst geld hebben Klinkt allemaal nogal dramatisch maar het valt mee hoor

En ergens houdt het me ook weer tegen omdat ik bang ben dat als ik wel naar Loes zou gaan, mijn hele wereld op zijn kop komt te staan, hoewel dat waarschijnlijk dan goed is.

Mijn stembiljet is alweer binnen voor het stemmen in de gemeente.
Ik vind het goed op een partij te stemmen waar ik achter sta, maar ergens geeft het me zo een vervelend gevoel. Het is toch goed hoe ieder denkt, iedereen stemt en denkt binnen zijn eigen kennis en gevoel, en waarom moet dat nu een strijd worden, waarom moeten er daarvoor stemmen geteld worden? Waarom voelt dat voor mij zo niet goed? Hoe zien jullie dat?

Lizzy schreef:

En ergens houdt het me ook weer tegen omdat ik bang ben dat als ik wel naar Loes zou gaan, mijn hele wereld op zijn kop komt te staan, hoewel dat waarschijnlijk dan goed is.

Ik kan je verzekeren dat ook daar rekening mee gehouden wordt en dat dat dus wel meevalt.
Onthou dat ze je kennen, snappen, begrijpen, horen, horen denken en weten wie je bent en wat je wil.
Laat die vrees en onzekerheden toch enkel daar zijn waar gevaar is.

"Het voeld niet goed voeld om stemmen te tellen." Zeg je.
Ik heb dat niet zo, voor mij is het voorafgaande proces al onzinnig.
Politiek. Ik heb er niets mee. En hoe ze het hier beoefenen resulteerd naar mijn idee enkel naar afscheiding, want ze scheiden zichzelf al af van elkaar.
Ik stem omdat als ik het niet doe dat mijn stem op de grootste stapel valt.
Dat is helemaal absurd. Dus dat is werkelijk het enige wat ik er wel mee doe.


<3

Kan iemand me helpen? De laatste tijd krijg ik zo nu en dan, niet elke keer, maar af en toe een soort van fragmenten in mijn hoofd, het lijken een soort dias maar toch ook weer niet. Er staan soms mensen op die ik helemaal niet ken. Laatst was er een vrouw met een Afrikaans uiterlijk, ik kende haar niet, ze verscheen in mijn gedachten, en vertelde waar ze geleefd had, ik kende die plek niet en besloot te googlen, en het bleek echt in Afrika te liggen. Ze gaf een naam die ik vreemd vond, ik zoch het op en het bleek een Afrikaans koosnaampje te zijn. Ik begreep er niets van, hebben deze dingen toch in mijn onderbewustzijn gezeten, of ergens gelezen of van tv zonder dat ik het me herinner, of is het iets anders. De dame sprak niet maar toch wist ik wat zei. Ik had het idee dat ze er echt was, maar ze stond niet zo naast me als een ander staat, het was meer dat fragment.
Kan iemand me zeggen wat dit geweest is. Ook had ik het laatst met een vreemde oude vrouw, die kende ik ook nergens van, ze verscheen heel kort in mijn hoofd en was weer weg.

Goede vraag hoor!

Ik wou dat ik met zekerheid antwoord kon geven wat het is en eventuele verklaringen.
Het enige wat ik kan doen in deze situatie is je 'mogelijke opties' geven.
1. Je bent helderziend en ziet zielen.
2. Er worden je beelden laten zien van je oude leven(s).
3. Je bent vreselijk in de war en psychotisch.
4. Medicijnen of drugs.

Vreselijk die laatste 2 opties.
Binnen dit soort situaties zal ik nooit als eerste uitgaan van die laatste 2
Wat je kan doen voor jezelf is het in de gaten houden en bijhouden op papier.
Constateer je eigen gedachten en gevoelens en kijk wat er overeen komt met de 'situatie'.
Tijdens het besef dat je gedachten, gevoelens/manier van Zijn niet beperkt zijn tot je lichaamslocatie noch dat tijd belangrijk is kan je bemerken of er 'toevallige' situaties ontstaan.
Is de bovenstaande zin duidelijk ? Ik hoop het.
Het overzicht en gevoel van "NU" binnen zo'n situatie kan je een helderder antwoord geven.
Of je vraagt het aan Loes


Hoop dat dit een beetje helpt!

-Perspective

Bedankt voor je antwoord perspectief! Ik heb er zeker wat aan.

xxx

De laatste 2 opties zijn het al niet kan ik met zekerheid zeggen.

Je hebt gelijk de tijd en lichaamslocatie behoeven niet te beperken in je gevoelens van zijn.
Maar toch beperkt het mij behoorlijk denk ik. Ik geloof er heilig in, in het werk dat Loes doet, maar ik kan me totaal niet indenken dat er zich bij mij ook maar een beeld van een vorig leven aan zal dienen of een overleden iemand. Dan is mijn twijfel opeens megagroot. Dit soort onderwerpen boeien me altijd wel enorm en ik ben altijd als de dood dat mijn geest met me aan de loop gaat en dat ik gewoon dingen wil zien. Of dat ik van een hersenspinsel, iets groters maak wat helemaal niet zo is. Ik weet ergens dat dit niet zo is.
Ik ben wel een persoon die heel gevoelig is, en ik heb ook best wel heel vaak voorgevoelens van dingen die later exact zo blijken te kloppen. Ik heb ook wel een aantal ervaringen gehad met dat ik wist wanneer er iemand ging overlijden, wat dan ook zo bleek te zijn. Maar toch ben ik dan bang dat ik dit soort kleine dingen van gevoelighed die heel veel mensen hebben uitevergroot. Waarom zal zich aan mij nu iemand aandienen uit een vorig leven?
Waarom zou ik nou iemand zien?
Ik ben nu 33, waarom zou het zich dan niet eerder op deze manier hebben aangediend?
Ik kan me dan enigsinds wel voorstellen dat het op deze leeftijd pas komt, maar dan zou het toch nu wel duidelijk zijn wat ik ermee moet?

Lizzy schreef:

De laatste 2 opties zijn het al niet kan ik met zekerheid zeggen.

Mooi, en dat wisten we wel hoor!

Lizzy schreef:

Je hebt gelijk de tijd en lichaamslocatie behoeven niet te beperken in je gevoelens van zijn.
Maar toch beperkt het mij behoorlijk denk ik. Ik geloof er heilig in, in het werk dat Loes doet, maar ik kan me totaal niet indenken dat er zich bij mij ook maar een beeld van een vorig leven aan zal dienen of een overleden iemand. Dan is mijn twijfel opeens megagroot.

Ik herken dat. Het komt dichterbij Zelf en dan geloven we het minder. Zonde toch ?

Lizzy schreef:

Dit soort onderwerpen boeien me altijd wel enorm en ik ben altijd als de dood dat mijn geest met me aan de loop gaat en dat ik gewoon dingen wil zien. Of dat ik van een hersenspinsel, iets groters maak wat helemaal niet zo is. Ik weet ergens dat dit niet zo is.

Je bent je geest, je hoofd volgt de commando's. Dus aan de loop met je gaan gebeurt alleen waar jij dat Wil.
Ik denk dat jij realistisch genoeg bent om rustig en kalm te overzien wat er gaande is of wat er gebeurde.

Lizzy schreef:

Ik ben wel een persoon die heel gevoelig is, en ik heb ook best wel heel vaak voorgevoelens van dingen die later exact zo blijken te kloppen. Ik heb ook wel een aantal ervaringen gehad met dat ik wist wanneer er iemand ging overlijden, wat dan ook zo bleek te zijn.

Hemeltje, ik ook. Op mijn 16e en 21e levensjaar had ik situaties die ik op gevoel van te voren wist hoe ze uit zouden pakken. Beide sterfgevallen en ik begreep 10 jaar later pas hoe ik het wist. Dankzij Loes.

Lizzy schreef:

Maar toch ben ik dan bang dat ik dit soort kleine dingen van gevoelighed die heel veel mensen hebben uitevergroot.

Als heel veel mensen dit hadden, dan was Digistraal e.d. niet nodig geweest. Als je conclussies verkeerd of niet kloppend zijn ga ik ervan uit dat jou dat duidelijk gemaakt zal/zou worden.

Lizzy schreef:

Waarom zal zich aan mij nu iemand aandienen uit een vorig leven?
Waarom zou ik nou iemand zien?

Omdat er nu ruimte voor is ? Omdat je er klaar voor bent ? Omdat je het wil ? Omdat ze zien dat het tijd is ?
Omdat je kan helpen ? Omdat je ervoor gekozen hebt ? Omdat jij op jouw manier helpt ?

Lizzy schreef:

Ik ben nu 33, waarom zou het zich dan niet eerder op deze manier hebben aangediend?
Ik kan me dan enigsinds wel voorstellen dat het op deze leeftijd pas komt, maar dan zou het toch nu wel duidelijk zijn wat ik ermee moet?

Als dit is wat jij denkt dat dit is dan weet je al wat je ermee moet.
Dus dan is het al duidelijk. Leeftijd, Leef-tijd, Leef-ruimte, beweging in ruimte/tijd, van A naar B.
Hahah, ik zag opeens het woord leeftijd en kon het niet laten.

Hoop dat ik een beetje help hiermee!!

Peace!